Κυρήκειο

Το Κηρύκειο του Θεού Ερμή

Το Κηρύκειο, από το ρήμα κηρύσσω, που σημαίνει καθιστώ κάτι δημόσια γνωστό μεγαλοφώνως, αναγγέλλω, διαλαλώ κάτι, ήταν η ράβδος που κρατούσαν στην αρχαιότητα οι κήρυκες κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και το σύμβολο επίσης που φέρνει στις διάφορες παραστάσεις ο Θεός Ερμής.

Οι κήρυκες στην αρχαιότητα ήταν μια ιδιαίτερη τάξη υπαλλήλων ή υπηρετών που είχαν σαν καθήκον την εξαγγελία των μηνυμάτων και διαταγών της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας.

Σύμφωνα με το Θουκυδίδη, το κηρύκειο των κηρύκων «όπερ ειώθασι φέρειν οι κήρυκες κατ’ αυτών» (αυτό δηλαδή που φέρουν κατά συνήθεια μαζί τους οι κήρυκες) ήταν «ξύλον ορθόν, έχων εκατέρωθεν δύο όφεις περιπεπλεγμένους και αντιπροσώπους προς αλλήλους κειμένους» (ήταν ένα όρθιο ξύλο, γύρω από το οποίο περιελίσσονταν δύο φίδια με τα κεφάλια τους απέναντι το ένα στο άλλο.


Στις παραστάσεις τώρα των αγγείων και άλλων μνημείων τέχνης, το κηρύκειο που κρατά ο Ερμής είναι ανάλογο με την ιδιότητα που αυτός εκάστοτε έχει ως ποιμένας, αγγελιαφόρος και ψυχοπομπός.

Τα δυο φίδια συμβολίζουν τα δυο ρεύματα του πρωταρχικού Χάους, το πέρας-άπειρο, φως-σκοτάδι ή άρρεν-θήλυ. Ο κεντρικός λοιπόν άξονας είναι αυτός που διαχωρίζει και συγχρόνως συμβιβάζει τα αιωνίως αντίθετα και αντιστοιχεί στον Άξονα του Κόσμου.

Το Κηρύκειο χρησιμοποιείται επίσης κατεξοχήν στην Αλχημεία, στεφανωμένο συνήθως εδώ με τις δυο φτερούγες στην κορυφή, οι οποίες αντιστοιχούν στην παγκόσμια αρσενική και θηλυκή αρχή που απέρρευσαν από το «Ανεξιχνίαστο Ύψος» ή Στέμμα (Κέτερ στην Καμπάλα) στην κορυφή τους, το αδιάστατο δηλαδή σημείο της «Μοναδικότητας» ή «Παραδοξότητα» (singularity) από το οποίο απέρρευσε ο κόσμος ή, αλχημιστικά, στο Θείο και τον Υδράργυρο ή ακόμα στις δύο βασικές αλχημικές διαδικασίες της Διάλυσης και της Σύμπυξης (Solve et Coagula), στις οποίες στηρίζεται η εκτέλεση του Magnum Opus (του Μεγάλου Έργου) των αλχημιστών ή η κατασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου. Τα φτερά συμβολίζουν επίσης την πτητικότητα των ουσιών που λαμβάνουν μέρος στην αλχημική διαδικασία και φιλοσοφικά την υπέρβαση και μεταστοιχείωση του κατώτερου στο Ανώτερο.


Οι «Όφεις» που κατείχαν το μυστικό της αθανασίας ήταν επίσης ένα αλληγορικό όνομα για τους αρχαίους μυημένους ή «Δράκοντες της Σοφίας», οι οποίοι θεωρούνταν ότι κατέχουν τα μυστικά της Αθανασίας.


Τα φίδια επίσης, όπως και η ελιά (της ράβδου του Κηρυκείου), ήταν στην αρχαιότητα σύμβολα της Αθανασίας (ή ακόμα της Γνώσης και της Αλήθειας) και αυτό μας δίνει την υπόδειξη ότι το κηρύκειο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Ερμή όχι μόνον για την καθοδήγηση των ψυχών εις τον Άδη, αλλά και για την ανάσταση των νεκρών ή την αποτροπή του θανάτου. Με αυτή ακριβώς τη σημασία χρησιμοποιείται σήμερα στους τεκτονικούς ναούς, όπου διαμέσου των διαφόρων μορφών μύησης ο δόκιμος οδηγείται στην αναγέννηση και τελικά στην αιώνια ζωή.


Στην ανατολική φιλοσοφία συνδέεται με τα τρία αιθερικά κανάλια κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης: τα δύο πλευρικά Ίντα (αριστερό-σεληνιακό) και Πιγκάλα (δεξιό-ηλιακό) και το κεντρικό κανάλι της Σουσούμνα. Από το τελευταίο ανέρχεται η οφιοειδής δύναμη της Κουνταλίνη προς το κέντρο της κεφαλής (Χιλιοπέταλλο Λωτό), μετά την αφύπνισή της στο κέντρο Μουλαντάρα στη βάση της σπονδυλικής στήλης.


Πηγη: https://www.pronews.gr/istoria/339945_kirykeio-toy-theoy-ermi-agnostoi-symvolismoi-kai-efarmoges